به جای ستاره

می نشانمت بر آسمان

تا نباشی

نگران سرنوشت

م . ه

برای گنجشکی

که ساقدوش نور است

زرد نه پایان

که پیوند دیگریست

م . ه

فتاده از سر تاک

فسرده بر برخاک

من همان برگم

که بهارم

به صد افسون زاد و

خزانش به جنون داد به باد

م . ه

به اغوای هرزه ی باد

باغ عریان میشود

نقاب تازه ی تزویر است

پاییز با تمام ژرفایش

م.ه